2014, ഫെബ്രുവരി 6, വ്യാഴാഴ്‌ച

#ഉന്മത്തമായ ചിന്തകൾ

പറയുവാൻ ഏറെയുണ്ടെങ്കിലും വാക്കുകൾ 
പലതും മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു
എഴുതി തീർത്ത താളുകളിലെ അക്ഷരക്കൂട്ടുകൾ
ചായക്കൂട്ടു മാഞ്ഞ് അവ്യക്തമായിരിക്കുന്നു...

ഇരുട്ടിന്റെ പുതപ്പിനടിയിൽ തലപുറത്തേക്കിട്ട്
ദംഷ്ട്രങ്ങൾ ഉന്തി നാക്കു നീട്ടി ഭയപ്പെടുത്തുന്ന 
എന്റെ ഓർമ്മകളുടെ നിഴൽ രൂപങ്ങളെ
നിങ്ങൾ എന്റെ രാത്രികളെ ചൂഴ്ന്നെടുത്തു

എന്നിലെ എന്നിൽ പൂത്ത് തളിർത്തൊരാ
എന്റെ ബാല്യവും കൗമാരവും പിന്നെ
ഇന്നലെകളിൽ ഞാൻ നടന്നു തീർത്ത
വീഥികൾ ഇന്ന് വിജനമായി മാറിയിരിക്കുന്നു...

ഇനിയുമെന്നിൽ ഓർമ്മകൾ ചിതലരിക്കാതിരിക്കുന്ന
നാളുകളിൽ എന്റെ ഹൃദയം തേങ്ങികൊണ്ടിരിക്കും
മാഞ്ഞു പോയ അക്ഷരങ്ങളെ വായിച്ചെടുക്കാൻ
കഴിയാതെ ഒരു നെടുവീർപ്പുമായി....

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ